23/4/09
Ο «θεός» …Φόβος!
Συνέχεια το σύστημα μας υπενθυμίζει πόσο ανασφαλείς είμαστε. Από τη στιγμή που η ίδια η κοινωνία μας παράγει και μας «πουλάει» φόβο, επόμενο είναι να τον κουβαλάμε συνέχεια μαζί μας. Στο σπίτι, στη δουλειά. Ειδικά στη δουλειά. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους των ανθρώπων είναι ο φόβος της αποτυχίας. Ο συγκεκριμένος φόβος είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην ηττοπάθεια και καταστροφή. Ενώ η ίδια η αποτυχία έχει μια υπόσταση, ο φόβος της δεν είναι παρά μια κατάσταση του μυαλού. Η επιστήμη και η ζωή έχουν αποδείξει πως ο
άνθρωπος εξελίσσεται και γίνεται αυτό που επαναλαμβανόμενα σκέπτεται. Τότε, γιατί τότε δεν σκεφτόμαστε συνέχεια την επιτυχία; Η απάντηση έχει να κάνει με δυο πράγματα: Σε τι είδους ερεθίσματα είμαστε εκτεθειμένοι και πως εμείς οι ίδιοι προγραμματίζουμε και κατευθύνουμε τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ζούμε σε ένα κόσμο αρνητικού προγραμματισμού που μας εκθέτει συνέχεια σε αρνητικά ερεθίσματα. Αυτός ο προγραμματισμός δημιουργεί φόβο. Ένα φόβο που διαμορφώνει το εργασιακό αλλά και κοινωνικό περιβάλλον σε ένα τοπίο μάχης. Στη μέση αυτής της διαμάχης και της ανασφάλειας, βρίσκεται η δική μας προσπάθεια για επιβίωση και προκοπή. Ενώ
νομίζουμε ότι φοβόμαστε την αποτυχία, όλοι την αντιμετωπίζουμε καθημερινά με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Ο καθένας μας μπορεί να αποτύχει. Η αποτυχία είναι κάτι το υποκειμενικό και το μετρήσιμο. Το θέμα είναι πως η μεγαλύτερη αποτυχία είναι εκείνη που συμβαίνει μέσα στο μυαλό μας.
Αν αλλάξουμε τη λέξη «απέτυχα» με τις λέξεις «αυτό που έμαθα και δεν θα το επαναλάβω είναι…» θα δείτε και μόνοι σας πόσο μειώνεται αυτό που μέχρι τώρα θεωρούσατε αποτυχία. Οι εξωτερικοί ή εξωγενείς φόβοι οδηγούν στους εσωτερικούς φόβους. Η δική μας αντίδραση στους εσωτερικούς φόβους επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια, δεν έχει και τόση
σημασία αυτό που μας συμβαίνει, αλλά τι εμείς κάνουμε με αυτό που μας συμβαίνει.
Βασικά, η αποτυχία υλοποιείται μόνον όταν ο άνθρωπος αποφασίσει να τα παρατήσει ή να παραιτηθεί από την προσπάθεια. Εμείς επιλέγουμε ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσουμε, που σημαίνει ότι εμείς επιλέγουμε τα αποτελέσματά μας. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που μετά από μια ενεργή εργασιακή ζωή, μόλις βγήκαν στη σύνταξη, έπεσαν σε κατάθλιψη και σε σύντομο χρονικό διάστημα πέθαναν. Έχω γνωρίσει και άλλους, που νίκησαν καρκίνο ή άλλες σοβαρές ασθένειες και μεγαλούργησαν επαγγελματικά και οικονομικά.
Ο Bill Gates είπε «Δεν υπάρχει αποτυχία. Υπάρχει μόνο πληροφόρηση». Με τη δήλωση αυτή κατά νου, ας δούμε απλές στρατηγικές που βοηθούν να επιβιώνουμε και να τα καταφέρνουμε, αντί να σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και να εγκαταλείπουμε την προσπάθεια :
Να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε την αποτυχία σαν ένα γεγονός που περιέχει στοιχεία που δίνουν πληροφορίες αναγκαίες για να κάνουμε τις απαιτούμενες αλλαγές στη ζωή, στη συμπεριφορά και τις πράξεις μας.
Πάντα να αναζητούμε τις πιθανές ευκαιρίες που αναδεικνύονται μέσα από κάθε αποτυχία και ταλαιπωρία.
Να ψάχνουμε για το «μάθημα» (τη γνώση) που συνοδεύει κάθε αποτυχία. «Τι έμαθα μέσα από αυτή την εμπειρία;»
Να βγάλουμε έξω από τη ζωή μας αρνητικούς, μίζερους και φοβισμένους ανθρώπους. Ας εμπλουτίσουμε τις παρέες και τις συναναστροφές μας με ανθρώπους που σκέφτονται δημιουργικά, ευγενικά, θετικά και πάνω από όλα, διαθέτουν έναν ήρεμο και ειρηνικό νου.
Να ανακαλύψουμε νέες πηγές πληροφόρησης και παράλληλα, να αρχίζουμε να αλλάζουμε τρόπο σκέψης.
Γιατί τελικά, η ζωή είναι πολύ μικρή για να αποσυρόμαστε και να τα παρατάμε εύκολα!
20/4/09
21 april 753 bC , Ab Urbe Condita - Birth of Rome SPQR

On 21st April of 753 before Christ was the Ab Urbe Condita. The birth of Rome and from that day on was count the basis of counting the years . Even if does not Exist as a state the Roman Republic (SPQR) and as Empire, but the bace of today's civilization is started from then until today. The Roman empire as a small state of the brothers Romilus and Remus with all the expancions and divides holded for 2206 years !!! ( 21st April 753 before Christ - untill 29 may 1453 After Christ). Also note and the New Rome, the Town of The Magnus Constantine (today Istabul) was builded on 7 hills as Rome on 21st April 323 After Christ. The people of Byzantium never new themselves as Byzantines . Jeronimus Wolf on 17th century gave that name to divide the pagan Roman Hystory from the Christian Roman Hystory. The name was taken from Byzantium, a small colony of Ancient Megara were was located there. So in Deed the ROMAN EMPIRE was hold from the start of Old Rome (753) to the fall of the final new Rome (1453) and the ancient world died and started the Rebirth of a new world. Today The European union was inspired and issued in Rome 1953 as Common market. The Real rebirth of Roman Empire somehow. The new Roman Empire needs a lot of time to get strength and be strong. This Financial crisis is the greatest challenge. Ave Roman Empire. This new Roman Empire is not yet empire as long as remains as a mosaic of 27 states as members. Needs unity and one Augustus (as president) and 2 Ceasars as assistants of Augustus ( vise presidents)- One Ceasar for the East part and one for the West. AS SOON AS POSSIBLE.
AVE NEW ROMAN EMPIRE
18/4/09
H ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
• Καθημερινά έχουμε λόγους για να δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας. Πολλούς λόγους.
• Η ευγνωμοσύνη είναι η επίγνωση της κατανόησης του Νόμου της Προσέλκυσης (Έλξης). Αυτό που σκέφτεσαι , αυτό και προσελκύεις. Αυτό στο οποίο εστιάζεσαι, αυτό επεκτείνεται μέσα σου και έξω σου.
• Η Ευγνωμοσύνη είναι το "Ευχαριστώ" σου ,που δείχνει την εκτίμηση σε αυτά που λαμβάνεις και ανοίγει το δρόμο για να λάβεις περισσότερα.
• Η Ευγνωμοσύνη ,πηγάζει από μια οπτική Αγάπης, από εκεί που πηγάζει ακόμη και η ελπίδα η πίστη, η δέσμευση ,η συγγνώμη.
• Εάν δεν είμαστε ευγνώμονες για αυτά που έχουμε, γιατί να μας δοθούν και άλλα .Εσύ θα έδινες άλλα;
Εξάσκηση ευγνωμοσύνης
1. Πες σε κάθε άτομο που έχεις στη ζωή σου, τι είναι αυτό που εκτιμάς περισσότερο σε αυτό. Τι είναι αυτό για το οποίο χαίρεσαι που το έχεις στη ζωή σου.
2. Ξεκίνα να κάνεις ΣΥΝΗΘΕΙΑ την καθημερινή γραπτή έκφραση ευγνωμοσύνης. Κάνε ένα κατάλογο 50 πραγμάτων για τα οποία είσαι ευγνώμων στη ζωή σου ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. Μην σταματήσεις μέχρι να γράψεις 50.ΣΚέψου ότι μπορεί να είσαι ευγνώμων και για εμπειρίες που χαρακτηρίζεις αρνητικές ή ανθρώπους ή σχέσεις, από τις οποίες και τους οποίους όμως πήρες μαθήματα για τη ζωή σου.
3. Ξεκίνα την ημέρα σου κανονικά γράφον 64;ας τα 5 πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων από τη χθεσινή μέρα (ή κλείνε την ημέρα σου γράφοντας τα 5 πράγματα για τα οποία είσαι ευγνώμων από αυτή την ημέρα).
14/4/09
E la Scuola di Pitagora
H Scuola di Pitagora a Crotone Magna Grecia è stato invece un «religiosi» fraternità con gradi diversi e forse myiseos fondata su norme di antiche Orphic comunità. H contributo, tuttavia, la geometria, la musica, l'aritmetica e l'astronomia, è stato fondamentale. Attraverso la geometria e l'armonia dei suoni e dei numeri, la Pitagora introdotto il concetto di perfezione l'universo, che per questo motivo si chiama il primo mondo dal verbo «grazia», che significa tagliare, perché l'universo è un ottimo gioiello.
O Neoplatonikos filosofo Iamvlichos (3 ° secolo dC), ha introdotto il segreto Pitagora come esemplare, incarnazione archetypiki uno stile di vita, con la purificazione del corpo e anima, l'esercizio delle virtù, l'auto-e continuo sforzo di comunicazione con zolfo, il piombo per il fine ultimo del filosofo, il theosi, la platonica omoiosi Dio, per quanto possibile,
H Scuola Pitagorica ritiene che l'essenza di esseri umani è stato il «numero», qualcosa di astratto, che non è stato percepito dai sensi, ma solo attraverso la comprensione. Pertanto, l'essenza degli esseri non è stato il materiale, né accessibili ai sensi. H sostanza per il fatto di Pitagora, e syllipti inteso solo dal pensiero astratto. In questo modo i saggi di questa scuola che suggerisce l'infinità di materiale elemento e la misurazione della intangibilità giù. Introdotto, cioè, la nozione di «materiale», che è considerato componente anthistato in ogni impostazione e la fonte di ogni ontologica e morale di soccorso. Prendiamo atto che il Pitagora ha all'infinito e morale, nel senso che hanno esaminato il «perfetto fine» il bene e il «incompleto infinito» male.
Secondo i pitagorici, il mondo è stato creato per la prima volta dopo l'istituzione di uno. Il set up in prima linea di principio nel primo armosthen, ilke auto infinito e proikodotouse alla fine.
Come Aristotele (Dopo il corso, A 5. 986 15), la Pitagora: La deriva da uno dei due mezzi peratotita e l'infinito, in quanto è solido e ridondanti, il numero risultante da un universo intero, come detto da numeri.
O Aristotele, nello stesso luogo di lavoro (dopo il corso, 1091a, 14), il punto di vista della Pitagora dice:
Dobbiamo certamente non dimenticare che Pitagora sostenuto che la Terra è rotonda e immobile al centro del mondo, che è stato sferico (Diogen. Laertes. Bioi filosofi VIII, 25, 8-10)
Tutti gli astronomi sono stati essenzialmente di Pitagora, studiare, ma con il misterioso modo numerico le distanze tra i pianeti, in quanto ritiene che non vi erano sacri mistico-relazioni per esprimere i numeri. Il planetario è stato distanze simili a Pitagora la musica a un celeste armonia, prodotto dal suono armonioso nella conduzione della eterna corpi celesti attorno al fuoco centrale. Si ritiene che l'armonia prodotta continuamente ed eternamente nel cosmo, che esprimono la più alta e perfetta manifestazione della divina armonia unico!
Quindi, viene considerato come i sette pianeti, ciascuno nella sua sfera di cristallo, e il totale aplaneis tutte le stelle (la palla aplanon stelle) è stato l'otto corpi celesti, disposti in modo da entrare in partita amfimonosimanti i suoni della scala musicale pitagorica. La Pitagora ritiene che inviare un corpo celeste simile suono musicale in termini di volume e la velocità. Le distanze, vale a dire, la palla di otto corpi celesti sono stati formati in modo tale da coprire la mistica pitagorica ottava e di creare a un meraviglioso consonanza la Pitagora "musica delle sfere».
Prendiamo atto che, secondo la moderna teoria di stringhe, a partire da una linea di principio, tutto a livello microscopico è una combinazione di stringhe pulsante. Così, la scuola di Pitagora, che hanno sviluppato la teoria della «musica delle sfere», si potrebbe supporre che le particelle sono piccole stringhe, il pulsate vibrazioni che producono altre particelle microscopiche che corrispondono alle note, che a sua volta, creare le la musica di sfere celesti, mentre il mondo è «opera sinfonica», che-sono-comporre automaticamente queste note.
translation by Google translator.
H Πυθαγόρεια Σχολή
O μέγας φιλόσοφος Πυθαγόρας (569-475 π.X.), ο μύστης σοφός από τη Σάμο, θεμελίωσε, όπως γνωρίζουμε, τη μαθηματική φιλοσοφία και φυσική, συσχετίζοντας την τάξη και την αρμονία των ήχων με την τάξη και την αρμονία του Σύμπαντος. Οι αριθμοί αποτελούσαν για τον Πυθαγόρα και τη Σχολή του, που ίδρυσε στην Κάτω Ιταλία, τη βασικότερη αρχή για την κοσμογονία. Εξάλλου στη βαθύτερη έννοια της λέξεως «αριθμός» του Πυθαγόρα επικεντρώνεται σήμερα η σκέψη των θεωρητικών επιστημόνων, εφόσον αφενός μεν ο «αριθμός» ταυτίζεται με την αρμονία των μαθηματικών, αφετέρου δε χωρίς τον «αριθμό» δεν θα υπήρχε και επιστήμη.
H Σχολή του Πυθαγόρα στον Κρότωνα της Μεγάλης Ελλάδας ήταν μάλλον μια «θρησκευτική» αδελφότητα με διάφορους βαθμούς μυήσεως και ίσως ιδρύθηκε πάνω στα πρότυπα των αρχαϊκών ορφικών κοινοτήτων. H συμβολή της, όμως, στη γεωμετρία, τη μουσική, την αριθμητική και την αστρονομία ήταν καθοριστική. Μέσω της γεωμετρίας και της αρμονίας των ήχων και των αριθμών, οι Πυθαγόρειοι εισήγαγαν την έννοια της τελειότητας στο Συμπάν, που γι’ αυτό τον λόγο πρώτοι αυτοί το ονόμασαν Κόσμο από το ρήμα «κοσμώ», που σημαίνει τακτοποιώ, επειδή το Σύμπαν είναι ένα εξαιρετικό κόσμημα.
O Νεοπλατωνικός φιλόσοφος Ιάμβλιχος (3ος μ.X. αιώνας) παρουσιάζει τον μύστη Πυθαγόρα ως την υποδειγματική, αρχετυπική ενσάρκωση ενός τρόπου ζωής που, με τον εξαγνισμό του σώματος και της ψυχής, την άσκηση της αρετής, την εγκράτεια και την προσπάθεια διαρκούς επικοινωνίας με το θείο, οδηγεί στον ύστατο σκοπό του φιλοσόφου, τη θέωση, την πλατωνική ομοίωση θεού κατά το δυνατόν
H Πυθαγόρεια Σχολή πρέσβευε ότι η ουσία των όντων ήταν ο «αριθμός», κάτι αφηρημένο, το οποίο δεν γινόταν αντιληπτό από τις αισθήσεις, αλλά μόνο από τη νόηση. Συνεπώς, η ουσία των όντων δεν ήταν υλική, ούτε προσιτή στις αισθήσεις. H ουσία καθίστατο, για τους Πυθαγόρειους, νοητή και συλληπτή μόνο με την αφηρημένη σκέψη. Με αυτό τον τρόπο οι σοφοί αυτής της Σχολής εξομοίωναν το άπειρο με το υλικό στοιχείο το ανεπίδεκτο μέτρησης και καθορισμού. Εισήγαγαν, δηλαδή, την έννοια της «ύλης», που θεωρούνταν στοιχείο το οποίο ανθίστατο σε κάθε καθορισμό, καθώς και πηγή της κάθε οντολογικής και ηθικής ατέλειας. Σημειώνουμε όμως ότι οι Πυθαγόρειοι έδιναν στο άπειρο και κάποια ηθική υπόσταση, με την έννοια ότι θεωρούσαν το «τέλειον πέρας» καλό, ενώ το «ατελές άπειρο» κακό.
Σύμφωνα με τους Πυθαγόρειους, ο Κόσμος δημιουργήθηκε αφού καταρχάς έλαβε σύσταση το έν. Tο εν που δημιουργήθηκε κατά την πρώτη αρχή το πρώτον αρμοσθέν, ήλκε προς εαυτόν το άπειρο και το προικοδοτούσε με το πέρας.
Όπως αναφέρει ο Αριστοτέλης (Μετά τα Φυσικά A 5. 986 15), οι Πυθαγόρειοι: Tο ένα προκύπτει από τα δύο αυτά –εννοεί την περατότητα και το άπειρο– αφού είναι άρτιο και περιττό, ο αριθμός προκύπτει από το ένα και ολόκληρο το Σύμπαν, όπως είπαμε, από αριθμούς.
O Αριστοτέλης, στο ίδιο έργο του (Μετά τα Φυσικά 1091a, 14), για τις απόψεις των Πυθαγορείων αναφέρει τα εξής:
Δεν πρέπει, βέβαια, να ξεχνάμε ότι ο Πυθαγόρας πρέσβευε πως και η Γη ήταν σφαιρική και ακίνητη στο κέντρο του Κόσμου, που κι αυτός ήταν σφαιρικός (Διογέν. Λαέρτ. Φιλοσόφων Bίοι VIII, 25, 8-10)
Όλοι οι Πυθαγόρειοι ήταν κυρίως αστρονόμοι, μελετούσαν, όμως, με μυστηριακό τρόπο τις αριθμητικές αποστάσεις μεταξύ των πλανητών, αφού πίστευαν ότι υπήρχαν ιερές-μυστηριακές σχέσεις στους αριθμούς που τις εκφράζουν. Οι πλανητικές αποστάσεις ήταν για τους Πυθαγόρειους ανάλογες προς μία ουράνια μουσική αρμονία, που παραγόταν από τους αρμονικούς ήχους κατά την αιώνια περιφορά των ουρανίων σωμάτων γύρω από το κεντρικό πυρ. Πίστευαν ότι αυτή ακριβώς η αρμονία παραγόταν συνεχώς και αιωνίως στο Σύμπαν, εκφράζοντας την ύψιστη και τέλεια εκδήλωση της μοναδικής θείας αρμονίας!
Οι επτά θεωρούμενοι τότε πλανήτες, καθένας στη δική του κρυστάλλινη σφαίρα, και συνολικά όλοι οι απλανείς αστέρες (η σφαίρα των απλανών αστέρων) ήταν τα οκτώ ουράνια σώματα, έτσι διατεταγμένα ώστε να έρχονται σε αμφιμονοσήμαντη αντιστοιχία με τους φθόγγους της πυθαγόρειας μουσικής κλίμακας. Οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι κάθε ουράνιο σώμα εξέπεμπε έναν μουσικό ήχο ανάλογο του όγκου και της ταχύτητάς του. Οι αποστάσεις, δηλαδή, των οκτώ ουρανίων σωμάτων-σφαιρών ήταν με τέτοιο τρόπο διαμορφωμένες ώστε να καλύπτουν τη μυστικιστική πυθαγόρεια οκτάβα και να δημιουργούν –με μια θαυμαστή συνήχηση– την πυθαγόρεια «μουσική των σφαιρών».
Σημειώνουμε ότι σύμφωνα με τη σύγχρονη θεωρία των χορδών, ξεκινώντας από μία αρχή, τα πάντα σε μικροσκοπικό επίπεδο είναι συνδυασμός παλλόμενων χορδών. Συνεπώς, η Πυθαγόρεια Σχολή, που ανέπτυξε τη θεωρία της «μουσικής των σφαιρών», θα μπορούσε να θεωρήσει ότι τα σωματίδια είναι μικροσκοπικές χορδές, οι παλμικές δονήσεις των οποίων παράγουν άλλα μικροσκοπικά σωματίδια που αντιστοιχούν στις νότες, οι οποίες με τη σειρά τους δημιουργούν τη μουσική των ουράνιων σφαιρών, ενώ ο Κόσμος μας είναι «συμφωνική όπερα», την οποία –αυτόματα– έχουν συνθέσει αυτές οι νότες.